maandag 23 juni 2014

24. Het Kunstenaarsboek: om te lezen of om te bekijken? (7)

Behalve boeken met irreguliere vormen - zoals die van Shirley Sharoffs 'forme en escargot' - zijn er ook kunstenaarsboeken waarvan de opbouw meer doorsnee is, zoals dit in 1992 door Michael Caine gedrukte boek, Sourires désinvoltes met illustraties van Jacques Caux en gedichten van Fernand Rolland. 

Fernand Rolland, Jacques Caux, Sourires désinvoltes (1992)_
We zien een plastic omslag, met puntjes in een bepaald patroon en dat herhaalt zich op de prenten. Het is braille. Deze vorm van relièfdruk kan betekenissen aanbrengen waar een niet-braille lezer geen grip op heeft.

Fernand Rolland, Jacques Caux, Sourires désinvoltes (1992)
Een ander drie-dimensionaal aspect van kunstenaarsboeken zien we in deze uitgave van Dice en su corazón el insensato, een Spaanstalige uitgave van Collectif Génération/Gervais Jassaud uit 2007.

Armando Uribe Arce, 'tricks' van Barnaby Barford, Dice en su corazón el insensato (2007)
De illustraties zijn in inkt en in porselein uitgevoerd door Barnaby Barford.

Armando Uribe Arce, 'tricks' van Barnaby Barford, Dice en su corazón el insensato (2007)
Een andere techniek is tegelijk toegepast, namelijk coupure, het uitknippen van delen van een blad om het onderliggende te tonen, hier om het kinderhoofdje steeds in andere situaties te brengen.

Armando Uribe Arce, 'tricks' van Barnaby Barford, Dice en su corazón el insensato (2007)
En hier zien we dan dat het hoofdje zo'n twee centimeter hoog is. Overigens zijn er in deze uitgave twee van zulke porseleinen beeldjes aangebracht. Barnaby noemde zijn bijdrage aan het boek 'tricks' oftewel een soort bedriegertjes. 

Michel Butor,  Les stalactites du sphinx (1993)
De lezer kan ook moeilijkheden bij de interpretatie ondervinden door een niet normale leesrichting te introduceren, zoals in dit boek van uitgeverij Anakatabase, gedrukt door François Da Ros, Les stalactities du Sphinx uit 1993.

Michel Butor,  Les stalactites du sphinx (1993)
Eerst lijkt alles nog redelijk normaal, maar op een gegeven moment in het boek komen er pagina's gedrukt op papyrus, gekozen vanwege het onderwerp. Buitengewoon moeilijk te bedrukken en hier bedrukt met etsen én met tekst in loodzetsel.

Michel Butor,  Les stalactites du sphinx (1993)
En dan zien we dat de lezer en kijker in verschillende richtingen tegelijk moeten lezen of kijken. Daarbij spelen de verschillende banen van het papyrus ook nog een rol, want de ene baan neemt makkelijker inkt op dan de andere.

[Wordt vervolgd.]

Geen opmerkingen:

Een reactie posten