165. Een vergissing en een raadsel

Op mijn vorige blog, over een eigenaardige beschrijving van Het ideale boek (2010), kreeg ik de volgende reactie:

In deze alleraardigste blog noem je het een raadsel of vergissing, maar de antiquaar maakte gewoon misbruik van de afbeelding tegenover de titelpagina van ‘Het ideale boek’ door de vermelding ‘Dieses Exemplar erhielt die Nummer: 114’ te doen gelden voor een nummering van de auteurs, terwijl het natuurlijk slaat (want daarin afgedrukt) op het boek van de Heuvelpers: ‘Die Nordsee’ van Heinrich Heine.  Geen raadsel dus, maar wel zijn alle ‘Ideale Boeken’ genummerd als 114. 

Jos Uljee (KB), colofon van de Heinrich Heine-uitgave van de De Heuvelpers

Ik was dat helemaal vergeten, maar inderdaad: als frontispice gebruikte ontwerper Huug Schipper een foto van mijn KB-collega Jos Uljee en daarop was het colofon te zien van de uitgave van de Heuvelpers, Heinrich Heine, Die Nordsee (1928).

De handelaar die dus dacht exemplaar nummer 114 van Het ideale boek in handen te hebben, heeft zich begeven in een Magritte-achtige, surrealistische groeve, waarin het afdalen almaar onrealistischer wordt.

We zien het colofon van een exemplaar uit de KB-collectie, nummer 114, gesigneerd door de uitgever en drukker S.H. de Roos.

De fotograaf heeft op dat exemplaar een potlood gelegd, alsof De Roos dit exemplaar net gesigneerd had en dat dit zijn potlood was.

Maar De Roos was toen al bijna vijftig jaar dood.

We zien een potlood dat geen potlood is maar de afbeelding van een potlood. We zien een handtekening die niet met dat potlood is gezet, maar al vijftig jaar daarvoor is gezet.

We zijn van de ene surrealistische wereld in een andere geplaatst.