184. Een oude bibliotheek in opbouw

Vorige week, tijdens een kort bezoek aan Londen, zagen we in het British Museum - het was er druk - een kleine tentoonstelling van kleitabletten in een bibliotheek-opstelling.

The British Museum, 26 November 2017

We besloten in de immense collectie alleen de Assyrische kunst te bekijken die zaterdag - in koude hallen (wij hadden even spijt onze jassen te hebben afgegeven) zijn er muurtabletten te zien uit Babylon en Nineve. Waarom het er zo kil moest zijn, werd me niet duidelijk, vooral niet toen in een zijzaaltje een klein verwarmingselement stond (zo had ik er vroeger eentje staan in mijn eerste gehuurde kamertje in Den Haag, vreemde associaties aan tentamens en winterse kou, kortom). Hoe dan ook, die wanden zijn van een ongelooflijke gedetailleerdheid, met beelden van strijders, paarden, vissen, land en rivieren, en van goden met leeuwenkoppen. Eerder gezien, maar opnieuw overweldigend en je kijkt toch weer naar andere onderdelen.

The British Museum, 26 November 2017

De Assyrische kunstvoorwerpen van geringer omvang zijn elders in het museum te vinden en daar was het gelukkig warmer.

De schatten van het museum zijn wonderbaarlijk, en dat verbaast steeds weer. In de tentoonstelling van de Assyrische kunst waren nu ook tabletten van klei opgesteld, maar in een nieuw soort formatie, als in een oude bibliotheek van kleitabletten.

Opvallend waren daarbij enkele tabletten waarvan de schrijvers geen bedienden waren, maar de heerser Assurbanipal en zijn echtgenote zelf, die er trots op waren het schrift machtig te zijn. Hij wordt in de expositie aangeduid als bibliothecaris.

The British Museum, 26 November 2017

De bibliotheek wordt 'gereconstrueerd'. De 30.000 delen worden nu opnieuw gecatalogiseerd, bestudeerd en digitaal ter beschikking gesteld, een project waaraan wetenschappers van over de hele wereld meewerken. De opstelling in het museum gaf een voorproefje.

Het is natuurlijk een bijzondere ervaring om te lezen dat het colofon van een kleitablet vermeldt dat de koning Assurbanipal zelf beweert de auteur te zijn van het geschrevene.

The British Museum, 26 November 2017

Voor sommige bezoekers geldt alleen de ouderdom van de objecten, zoals we in de koude hallen beneden hoorden uit de mond van een Amerikaanse bezoekster, die niet alleen maar kon bedenken dat deze objecten meer dan 2500 jaar oud waren.

Maar het meest bijzondere is natuurlijk dat ze nog altijd iets te zeggen hebben en het museum bereikt dit nu door de persoonlijkheid van de auteurs naar voren te schuiven. Hebben zij daadwerkelijk de tekst aangebracht in de klei, of deed een ander dat, terwijl zij de tekst dicteerden? Kunnen we dat weten? Hoe authentiek is een kleitablet?

Hoe authentiek is dit blog? Oud is het in elk geval niet.