199. Laurence Aëgerter

Naar aanleiding van de tentoonstelling 'De kunst van lezen' (begin maart beëindigd in Museum Meermanno) kocht ik voor de KB de laatste tijd enkele bijna complete reeksen boeken van kunstenaars, deels van kunstenaars die in de tentoonstelling waren vertegenwoordigd, zoals Marinus van Dijke, maar ook van kunstenaars die door de deelnemers aan mij werden voorgesteld.

Van sommige van die kunstenaars bezat de KB wel enkele werken, maar bij lange na niet alle, omdat het kunstenaarscircuit nu eenmaal ver af staat van het uitgeverscircuit. Aangezien er geen centrale plaats in Nederland is waar in oplage vervaardigde Nederlandse kunstenaarsboeken systematisch verzameld worden, heeft de KB|Nationale bibliotheek een paar jaar geleden die taak op zich genomen.

Van de oorspronkelijk Franse (maar al heel lang in Nederland wonende) kunstenaar Laurence Aëgerter bezat de KB tot voor kort zeven werken.

Aëgerter [spreek uit: Aa-Ee-Zjèr-Tèr] kwam vorige week langs om er zeven andere aan toe te voegen.

Een van die werken heeft een heel Nederlands onderwerp: de Bijlmerramp. 

Laurence Aëgerter, 10 Days / 22 Months (2010)

De (verkorte) titel ervan is: 10 Days | 22 Months. Het boek is gedrukt op krantenpapier, op het formaat van een krant uit die tijd. De oplage is miniem: acht exemplaren.

Op het kartonnen omslag staat een langere titel: The first ten days after the plane crash in Amsterdam Bijlmer. 2 months since my cousin Sébastien died in a car accident. Het boek werd gemaakt in 2010 en bevat alleen losse bladen.

Wat we in het eerste deel zien is een datum uit de krant, de grootste foto van de voorpagina én de grootste kop op die pagina. De rest is weggelaten.

Kop, foto en data zijn precies daar geplaatst waar ze ook in de oorspronkelijke krant stonden. Zo volgen tien pagina's en al bladerend zien we de ramp van de voorpagina verdwijnen, het nieuws verdrongen door andere evenementen. Vervagend tot herinnering tussen andere herinneringen.

Laurence Aëgerter, 10 Days / 22 Months (2010)

Het tweede deel is persoonlijker. Een neef van Laurence, Sébastien, kwam om bij een auto-ongeluk. De laatste foto waarop zij beiden stonden, met zijn tweelingbroer, fotografeerde ze maand na maand. Ze legde de foto op een stoel en fotografeerde die met zitting en al. Die foto werd een maand later op de stoel gelegd en gefotografeerd. Het resultaat daarvan een maand later en zo voorts, totdat de oorspronkelijke foto helemaal was opgegaan in het patroon van de bekleding van de stoel.

Laurence Aëgerter, 10 Days / 22 Months (2010)

Zo werd het drama in de buitenwereld parallel geplaatst aan die in de intieme sfeer. De gelijkmatige verdwijning in beide gevallen staat voor verwerking, vergetelheid, en het tegendeel daarvan: het doorleven in de herinnering, het nooit overgaan.