De katholieke dichter Gabriël Smit schreef voor twee vrienden een gedicht bij hun koperen huwelijk. Voor zover bekend was er tot nu geen exemplaar in een bibliotheekcollectie bewaard. Onlangs kocht ik het voor de KB. Het gedicht heet De engelbewaarder. Op het omslag een verwijzing naar het tweetal met de letters VVS: P.J. van Vogelpoel en H.L. [Van Vogelpoel] Schmitz.
 |
| Gabriël Smit, De engelbewaarder (1942): omslag |
Zoals wel vaker tijdens de Tweede Wereldoorlog, weten we niet wie het boek van zestien pagina's gedrukt heeft, maar er is wel zorg aan besteed. De tekst is gezet uit de Gravure en gedrukt op papier met het watermerk van Van Gelder, al zit dat dan op de kop.
 |
| Gabriël Smit, De engelbewaarder (1942): watermerk |
Het colofon vermeldt geen details over druk en papier, maar blijft dicht bij de gelegenheid:
Op den dag van hun 12½-jarig | huwelijk | aangeboden door | den dichter || en || [naam niet ingevuld] || Utrecht | 13 - 2 - 1942[.]
 |
| Gabriël Smit, De engelbewaarder (1942): pagina's 7 (begin gedicht) en 12 ('drukbericht') |
Het is een katholiek gedicht dat er geen twijfel over laat bestaan dat een engelbewaarder het tweetal zal vergezellen totdat zij uiteindelijk met de engel samen 'licht-omtogen' zullen zingen 'in eeuwigheid'. Helemaal zou dat niet gaan lukken, want de engelbewaarder heeft niet kunnen verhoeden dat hun enige zoon op 27-jarige leeftijd zou overlijden.
Petrus Johannes van Vogelpoel (geboren 1900) was de zoon van een metselaar en werd journalist-redacteur. Zijn echtgenote was Hendrika Ludovica Schmitz (1899-1968), dochter van een steendrukker. Tussen 1924 en 1934 was hij redacteur van het katholieke dagblad Ons Noorden, maar op 4 april 1934 werd in die krant medegedeeld dat hij zich in Groningen zou vestigen 'in den handel'. Welke handel werd niet verteld, maar op 12 april verscheen een advertentie die dat verduidelijkte.
 |
| Advertentie in Ons Noorden , 12 april 1934 |
Hij had een zaak geopend aan het Nieuwekerkhof 9-1: de Handels-onderneming "Nobel" deed in koffie, thee en cacao en gezien de opmaak van de advertentie was het de bedoeling om heel veel koffie, thee en cacao te verkopen. Of dat gelukt is, weet ik niet (ik heb de advertentie alleen aangetroffen in kranten van april 1934). Uiteindelijk keerde hij terug naar de journalistiek. In mei 1945 stond hij bij de waarnemende redactie van het Utrechtsch Katholiek Dagblad vermeld, aanvankelijk als redacteur "binnenland", later als redacteur "binnenland en opmaak". In Utrecht had hij waarschijnlijk kennis gemaakt met Gabriël Smit.
Hoewel ik zijn sterfdatum nog niet heb achterhaald, weet ik wel dat hij in 1980 nog leefde. Als 79-jarige was hij toen de oudste deelnemer aan een reünie van journalisten in Groningen (Nieuwsblad van het Noorden, 19 september 1980).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten