9. Koken met Weed

Iedere kok heeft zo zijn eigen problemen en sommige ingrediënten zijn schaars. Bij uitzondering bestaan gerechten uit... boeken - zie mijn blog over eetbare boeken in de KB-collectie - maar andere ingrediënten kun je zelf thuis telen, zoals weed.

Er zijn verschillende naslagwerken voor de weed-teelt, maar niet veel kookboeken met recepten voor weed, of wiet, of wied - de spelling is flexibel, zeker onder invloed van marihuana. Een Amerikaans kookboek is van Adam Gottlieb en heeft de quasi-wetenschappelijke titel The art and science of cooking with cannabis. The most effective methods of preparing food & drink with marihuana, hashish & hash oil. Het stamt uit 1993 en verscheen in Manhattan Beach in Californië. Er is geen exemplaar in een Nederlandse bibliotheek aanwezig. 

Op internet zijn wel losse recepten te vinden, waarin prangende vragen worden beantwoord, zoals: 'Hoe lang moet wiedboter trekken?'. Ook vind je er adviezen over weed in brownies, ijs, wentelteefjes of roerei.

Vlucht naar het koken (voorzijde)

Toch verscheen ook in Nederland een kookboek voor de wiet-liefhebbers, alleen weten we niet precies wanneer, want het boekje is niet gedateerd. Het kwam recent als geschenk in de KB - met dank aan de schenker - en heet Vlucht naar het koken.

Het is een gestencild en geniet uitgaafje, met ingeplakte illustraties. De uitgever is Labyrinth in Beverwijk en de samenstelling was in handen van Kreamune. De enige verwijzing naar dit collectief - op dit moment - is te vinden via Delpher (boeken, tijdschriften en kranten). De groep bestond uit Meindert Bylsma en Harm de Vries (auteurs), de kunstenaar Murk van Stralen en de uitgever Tabe Beintema. In juni 1970 werd over dit collectief bericht in de Leeuwarder Courant. Op een Kunstmarkt in Leeuwarden op 12 oktober 1970 heeft de groep een stand ingericht om hun werk te verkopen.

Vlucht naar het koken (p. [6]-[7])

Hoe je aan weed komt wordt in de recepten niet uitgelegd, dat was voor deze koks geen geheim. Maar waar haal je weedzaad of een blikje doperwten en tomatenpuree vandaan?

Wel, dat weedzaad 'pik [je]  uit 't vogeleetbakje van je tante's kanariepietje'. Voor het blikvoer handel je als volgt: 'Stap naar je buren die vast nog wel een blikje doppers en een blikje tomatenpuree voor je over hebben. Lenen kost geen geld.'

Toch wordt er af en toe iets gewoon gekocht. Voor het recept met 'Geen naam' moet je rode pepers kopen en voor 'W-groente met rijst' moet je 'op je vliegende reuzevlinder' naar China vliegen om er op de markt zilvervliesrijst te kopen.

Verder moet je alles zelf plukken in het bos, op het erf, in het boekweitveld, of zoeken op het strand. De recepten zijn eenvoudig, hoewel er af en toe wel degelijk iets gekookt, gestampt, gedroogd of gebakken moet worden. Sommige recepten zijn bedoeld om langer te kunnen slapen, andere maaltijden zijn bedoeld om gezellig op te slurpen.

Vlucht naar het koken (p. [11])

De tekeningetjes zijn los geproduceerd en ingeplakt. Eén 'illustratie' bestaat slechts uit de woorden 'geen tekening', kennelijk om misverstanden te voorkomen op een verder lege bladzijde; je zou er maar eens 'bad trip' aan overhouden. 

De gerechten van bijvoorbeeld weedgroente in tomatensaus, hartige weedballetjes, weedgroente in gevulde schelpjes of weedgroente met rijst getuigen van een - op het weed na - gezonde keuken en haast was er in 1970 niet bij. 

Dat is nu op de websites over dit onderwerp wel anders: een van die sites heet 'Simpel en snel wiet eten'. Wat dat betreft is ook de weedcultuur in veertig jaar meegegaan met een algemener trend naar snelle resultaten.

[Ook gepubliceerd op KB Blogs.]