306. Jonge Kunstenaars & Literatuur: nu te zien in de KB

Nog de hele maand november is in de hal van de KB (eerste verdieping, na de draaideur) een tentoonstelling te zien met kunstwerken van jonge Nederlandse kunstenaars die zijn geïnspireerd door een literair werk of door een gesprek met een schrijver. Uitgangspunt daarbij was duurzaamheid en de meeste kunstwerken zijn gemaakt van gerecycled papier, vandaar de titel Papier Hier. [Lees meer over de tentoonstelling op de website van de KB.]

Papier Hier, KB, november 2021:
Linksboven: schilderij van Armando,
voorgrond: werk van Christina de Korte,
achtergrond: werk van Studio NOY

Er werden ook andere tweedehands of gerecycled materialen gebruikt, zoals pvc, epoxy en tule. Het zijn kleurrijke, vaak vrolijk makende kunstwerken geworden die in de ruimte goed tot hun recht komen. In het midden van de zaal reikt een vide vele meters de hoogte in en aan de achterzijde van de liftschacht hangen al jaren twee grote schilderijen van de meester Armando, die met hun zwart/witte vlakken contrasteren met de bonte verzameling in de diepte.

Studio NOY, bijvoorbeeld, presenteert 'Het drieluik - als onrust katalysator', dat geen enkele bezoeker van de leeszalen kan ontgaan, het staat naast de toegangspoortjes en springt met al het roze, geïnspireerd door de persoon en het werk van Splinter Chabot, in het vizier.

Christina de Korte sprak met auteur Abdelkader Benali en combineerde textiele patronen en elementen uit Nederland en Marokko op grote vellen papier, deels in aquarel, deels in gouache en inkt, spraypaint en oliekrijt.

Papier Hier, KB, november 2021:
Voorgrond: werk van Milan Faassen,
midden rechts: werk van Fleur Peters,
achtergrond: werk van Renee Mes

Milan Faassen maakte werk naar aanleiding van een uitspraak van Carry Slee, die als antwoord op zijn vraag waarom zij voor kinderen schreef, zei: 'volwassenen luisteren toch niet'. Zijn werk probeert de schooltijd van een puber te benaderen met een uit de kluiten gegroeide pagina uit een schrift of klapper met kreten en karikaturen.

Fleur Peters ging in op de situatie van Mano Bouzamour met een lege boekenkast. Is de boekenkast zowel een pronkmeubel als een teken van educatie - een lege boekenkast heeft duistere connotaties, die Peters in de brutale kleuren van de Memphisgroep uitvoerde; het geheel is zo opgestapeld dat het lijkt alsof de balans elk moment verloren kan gaan.

Renee Mes ging uit van de roman Finse dagen van Herman Koch en toont panelen met koude of warme kleuren die corresponderen met de natuur of met de interieurs in Finland.

Dat ik de andere werken niet illustreer komt alleen maar omdat ik zo'n slechte fotograaf ben - ga dus vooral zelf kijken.