229. Codex 2019 (2)

De tweede dag van het Codex symposium wordt geopend door Till Verclas. Hij maakt boeken maar toont tijdens zijn toespraak voornamelijk de beelden die veelal van industriële en zware materialen zijn gemaakt. Zijn nieuwe boek is een tekstloos boek met afbeeldingen van boten. Tijdens zijn praatje merkte hij op dat hij opgroeide met de kunstboeken van zijn moeder, die het totaal niet waardeerde dat hij de schutbladen ervan gebruikte voor zijn eigen tekeningen.

Till Verclas, Winterbuch (2009)

Ook gaf hij toe (niet voor het eerst) voor zijn bekende Winterbuch zijn kinderen aan het werk te hebben gezet om de vierhonderd of meer transparante bladen met schuurpapier te bewerken zodat ze een sneeuwachtig uiterlijk kregen.

Veronica Bean gaf een fraaie presentatie van haar werk, deels over de rol van vliegen en van cirkelgangen in het leven voor de kunst. Een van haar boeken heeft een tekst die niet gedrukt is, maar letter voor letter met naald en draad genaaid. Ze zei: 'I sowed that book in Helvetica. I don't know how I did it.' En inderdaad laat het boek een zeer regelmatig lettertype zien.

De keynote speech werd gegeven door boek-agent Susanne Padberg Zij sprak (onder andere) kort over de verschillen van het verzamelen van kunstenaarsboeken in Europa en Amerika, waarbij, overdreven gesproken, in Europa de nadruk ligt op conservering en in Amerika op educatie. Het eerste werd geïllustreerd met een contract waarmee een particuliere verzamelaar de collectie zou overdragen aan een museum totdat de laatste regel vaststelde dat de verzamelaar daarna de boeken niet meer mocht aanraken of uitlenen voor tentoonstellingen - de collectie zou bij haar thuis blijven tot haar dood. Dat contract werd niet getekend. Aan de andere kant stonden de Amerikaanse institutionele verzamelaars die de nadruk legden op gebruik door studenten, maar die moesten de boeken dan wel kunnen aanraken, dus kozen ze dan in theorie voor de meest robuuste kunstenaarsboeken. Tenzij natuurlijk ze de meest fragiele boeken aanschaften met als aanname dat die door de studenten binnen drie jaar zouden zijn vernield.

Het Europese boek zou minder politiek en meer esthetisch en museaal van karakter zijn, het Duitse boek bovendien meer precies uitgevoerd dan dat uit andere landen. Intussen werden in haar verhaal ook enkele kunstenaars genoemd uit Japan en China, zoals Hyewon Jang, leerlinge van Sabine Golde.

Susanne Padberg toont 'Regen' (2008) van Hyewon Jang

Een van de werken is uittrekbaar tot een meterslange slang die Padberg in het gangpad tussen de tafels op Codex 2010 demonstreerde. Boekkunstenaar Veronica Schäpers kijkt toe.

Dit was aan het einde van de middag toen ik gevorderd was tot haar tafel - en aan het einde van de middag had ik alle boeken bekeken van tafel 1 tot en met tafel 134. Voor morgen zijn dus nog zo'n 85 tafels te gaan...