234. Codex 2019 (7)

De vrijdag na Codex - nu een week geleden - was opnieuw een volle dag die begon met een lange autorit naar Stanford University waar Roberto Trugillo ons bijzondere stukken uit de Special Collections van de Cecil H. Green Library toonde.

Cecil H. Green Library

Jack Ginsberg en ik (en buiten de foto Robbin Ami Silverberg) bekijken Doc/Undoc
van Felicia Rice/Moving Parts Press [Foto: David Paton]

Een van de interessantste boeken die we zagen was eerder op de Codex Fair aangeboden: Felicia Rice's Moving Parts Press uitgave DOC/UNDOC (2014). Als je de luxe exemplaren bekijkt raak je wat bevooroordeeld over het boek zelf en dat komt doordat de cassette de vorm aanneemt van een opmaakkamertje in een theater, met lampjes, spiegels en parafernalia. Zelf schreef Rice over die verpakking in kitsch dat die leek op een 'traveling case for apprentice shamans', of een 'reliquary for imaginary saints', of misschien een 'toolbox for self-transformation', of anders een 'quiet call to heal yourself with fetishes and antidotes'. De tekst in het boek zelf is geschreven door Guillermo Gómez-Peña en bevat een kritisch commentaar, een video en muziek.

DOC/UNDOC gaat natuurlijk over migranten, hun papieren onwerkelijkheid tegenover hun werkelijke bestaan en stelt dan ook vragen over de 'crisis of identity'. Het boek is in ettelijke lagen gedrukt, met teksten en illustraties die elkaar bedekken. Stanford beschikt over een van de luxe exemplaren (er zijn er 15), daarnaast zijn er 35 exemplaren zonder die bling-bling cassette.

Het tweede doel van de vrijdag was het befaamde Internet Archive waar we de wekelijkse lunch meemaakten en dus een voor een (gasten eerst, werknemers erna) opstonden om ons voor te stellen. Dat ik mij in de KB bezighoudt met bijzondere moderne drukken lichtte ik toe door te zeggen dat dit dus drukken van na 1800 zijn, wat natuurlijk in een relatief jong land als Amerika altijd humoristisch werkt - modern is daar wat vandaag wordt gemaakt en boeken van vóór 1800 hebben ze niet zo veel als wij in het oude Europa. Van de verschillende mensen die bij Internet Archive werken hoorden we wat ze die week hadden bereikt - de hele lunch is een kruising tussen een stafvergadering en een picknick. Het heeft ook iets van een Chinees verantwoordingstribunaal. Toevallig had die ochtend een van de mensen telefonisch contact gehad met een KB-collega over een nieuw gezamenlijk project. 

Mary Austin en Brewster Kahle vlak voor de lunch in het Internet Archive (boven);
Jack Ginsberg met Mary Austin voor de ingang van het Internet Archive (onder)

Meteen na de lunch volgde een enthousiaste tour door oprichter Brewster Kahle - zijn echtgenote Mary Austin had onze groep voor het bezoek aangemeld en maakte deel uit van ons groepje. 

De servers in de voormalige kerk (boven)
en Brewster Kahle toont te digitaliseren materiaal (onder)

In de voormalige kerkruimte staat in plaats van een orgel nu een batterij servers waarin elk oplichtend blauw lichtje een download door een gebruiker van Internet Archive voorstelt - en dat zijn er ontelbaar vele. Kahle is nu vooral trots op de Wayback Machine (zie de website van Internet Archive) en het plan om grammofoonplaten te digitaliseren en natuurlijk gratis online aan te bieden.

Kahle is er erg op gebrand om de commercie en het copyright te bestrijden die ervoor zorgen dat in Amerika, maar ook in Europa, online geen toegang meer is tot de getuigenissen uit de twintigste eeuw. De nieuwe copyrightwetten in Europa baren hem grote zorgen en ziet hij als commerciële censuur. En hij heeft een punt. Met producten als Delpher zijn we in Nederland alvast ver op de goede weg.

Verkeer in San Francisco (februari 2019)

Op weg naar het Letterform Archive elders in de stad raakte we een tijdje bekneld in het vrijdagmiddagverkeer en we arriveerden er ruim later dan gepland. Vier jaar geleden bezocht ik met een aantal mensen uit de groep deze collectie ook al (zie blog nr. 60), maar inmiddels is die met 50.000 stukken drie maal zo groot geworden, bezet die niet één maar drie appartementen in Mariposa Street, en omvat de verzameling bijvoorbeeld de complete collectie letterproeven en boeken over typografie van Jan Tholenaar (1928-2009), oprichter van de Grote Letter Bibliotheek. 

Een diner in de Yachtclub besloot de memorabele dag met diverse deelnemers uit vele windstreken: een agent van kunstenaarsboeken (Susanne Padberg), een papier- en boekenmaker (Robbin Ami Silverberg), een professor (David Paton), een verzamelaar (Jack Ginsberg), een vertegenwoordiger van een Foundation die kunstenaars helpt (Mimi Paton-Mayet (Mimi het eigenlijk Faheemah), Mary Austin (mede-oprichter van het San Francisco Center for the Book) en een conservator (ikzelf). Een heerlijk, vrolijk gezelschap.